Hoe blijf je gemotiveerd? De motivatiecyclus (én de meest gemaakte valkuilen) uitgelegd
Als vervolg op mijn vorige blog (over het realiseren van je goede voornemens) duiken we deze keer wat dieper in het begrip motivatie.
Vaak beginnen we met de beste intenties om ons leven om te gooien. “Vanaf nu ga ik het he-le-maal anders doen.” Dat is een mooie gedachte in je hoofd, maar als het op de uitvoering aankomt, dag na dag na dag, dan haken veel mensen af. Dan blijkt die mooie gedachte ineens een hoop werk.
Of het nu gaat om:
• Een gezondere leefstijl: stoppen met roken, meer bewegen, beter eten, gezonde slaap.
• Of betere mindset: niet meer over jezelf heen laten lopen, je grenzen bewaken, behoeftes uitspreken, je sociaal op je gemak voelen, beter balans tussen werk en privé, etc. Oftewel: een helpende mindset.
Gemotiveerd blijven om dit iedere keer weer te doen, om überhaupt te beginnen, of vooral niet op te geven als het niet meteen lukt, dat is best ingewikkeld. Zeker als je een paar dagen of een week hebt overgeslagen, is het lastig om de draad weer op te pakken. Of als dat stemmetje in je hoofd zegt: “Dat kan je toch niet.” En als je een fout maakt, wordt dit idee alleen maar weer bevestigd, en is de kans op stoppen groter geworden.
Lekker in je comfort zone blijven is een stuk veiliger. Maar waarom denk je dat het de c o m f o r t z o n e heet? Dat is de zone waarin alles bekend is en onder controle (althans, dat denk je), maar ook de zone waarin je niet wordt uitgedaagd en dus ook nooit leert en groeit.
Groeien en nieuwe dingen leren doe je door fouten te maken. Of je het leuk vindt of niet, dit is hoe we leren.
En hoe kom je uit je comfort zone?
Juist ja, door te doen. Niet door eerst helemaal te doorgronden wat je gaat doen en hoe het gaat uitpakken. Dat is als een film willen zien, maar eerst het hele verhaal willen weten, om te beslissen of je de film wilt zien. Nee, kom in actie, en kijk hoe het uitpakt. Kom in actie, ook al vind je het spannend. Kom in actie, ook al weet je nog niet precies ‘hoe’. Laat je door jezelf verrassen!
In z’n simpelste vorm ziet de motivatiecyclus er zo uit:
- Je begint met een verlangen. Bijvoorbeeld gezonder eten, betere conditie, meer sociale connectie, minder stress in je leven, of minder spanning in je lijf.
- Er bouwt spanning of ongemak op tussen het verlangen en de situatie zoals die nu is. Het verlangen wordt een behoefte.
- Als de behoefte groot genoeg is, neemt ook de drang tot verandering toe, en komt je in actie.
- Door in actie te komen, krijg je een resultaat. Het resultaat zorgt er voor dat je verlangen groeit, waardoor de cirkel zich herhaalt.
Nu hoor ik je denken, “Alles leuk en aardig Jurien, maar waarom haak ik dan toch af!?”
Vaak ligt dit aan de verwachtingen die je hebt van je actie:
- Als je conditie beroerd is, verwacht niet dat je over een week de marathon zult lopen.
- Als je flink overgewicht hebt, verwacht niet dat je over een week superslank bent.
- Of als je heel verlegen bent, verwacht niet dat je over een week the life of the party bent.
Om in actie te blijven komen, zét die stapjes, maar maak de stapjes kleiner. In het begin zal je misschien denken dat dat nergens op slaat, want hoe wordt je dan ooit beter in X, Y of Z?
Onthoudt dat een klein stapje beter is dan geen stapje.
Uiteindelijk gaat het niet om motivatie, maar om het bouwen van gewoontes. En gewoontes bouw je door het te doen, ook al zijn het in het begin hele kleine stapjes die je doet. Doe het, ook al heb je geen zin en kan je duizend excuses verzinnen waarom je het vooral nu even niet moet doen.
Kom in actie, geniet er van dát je actie hebt ondernomen... en doe het dan nog een keer.
In actie komen is belangrijker dan de uitkomst of de beloning.
De actie is de beloning.
In zijn boek Can’t Hurt Me (aanrader!) vertelt David Goggins zijn verhaal: hoe hij zichzelf transformeerde van iemand met een laag zelfbeeld en flink overgewicht (150 kilo) en een baantje als insectenbestrijder, naar een Navy SEAL die ultramarathons loopt. Deed ie dat in een week? Zeker niet. Hij deed het door iedere keer weer z’n grenzen een klein stukje te verleggen, ook als ie geen zin had. Al die kleine stapjes zorgden er voor dat in 7 jaar tijd zijn eerste poging tot hardlopen (een paar honderd meter) werd opgerekt naar de Blackwater Ultramarathon van 135 mijl.
- Dus heb je geen zin om op te staan als je wekker om half 7 gaat? Sta op.
- Heb je geen zin om te gaan hardlopen, omdat het koud is of regent? Schoenen aan en gaan.
- Voel je weerstand of angst om die collega op het werk aan te spreken die je niet zo goed kent? Of die leukerd op een feestje? ;) Zeg hoi.
Zodra je in beweging komt, neemt je weerstand af. Probeer het maar eens.
Een klein resultaat is óók een resultaat, en dit draagt weer bij aan het nemen van actie.
Vind je het toch lastig om in actie te komen? Kom je tot stilstand alleen al bij het idee om iets nieuws te gaan doen? Daar heb ik een nieuwe dienst voor in het leven geroepen: de Accountability Service. Hierin onderzoeken we in de eerste sessie waar het knelpunt zit, en in korte vervolgsessies help ik je om op het juiste spoor te blijven.
Is dat nog een te grote stap? Abonneer je dan op mijn gratis tips per mail.
Kom in actie. Go! :)
#motivatie #gezondegewoontes #comfortabelmetongemak #accountability #ondersteuning
Klaar om je leven een boost te geven? Klik hier.